Oudjaarsdag

Ik weet niet hoe het u is gesteld, maar wij van het onderwijs vieren twee keer in het jaar ‘oudjaarsdag’ 

Zo eind december, zoals velen dat doen, en zo midden zomer zoals deze week.
Het einde van het schooljaar. We vieren, we blikken terug. Voeren gemakkelijke en minder gemakkelijke gesprekken. 

Beslismomenten, afscheid van mensen die zich jarenlang hebben ingezet voor onze leerlingen en nu mogen gaan genieten van een welverdiend pensioen. 

Als leerkracht vond ik het een fantastische tijd. Het moment van zegeningen tellen. Zien waartoe je samen met je leerlingen in staat bent geweest in amper veertig schoolweken tijd.  Van mijn leraarschap was ik de meeste tijd leraar van de groepen drie en vier. Wat deze kinderen in die korte tijd konden leren! 

Hoewel mijn functie binnen het onderwijs sindsdien is veranderd blijft deze laatste schoolweek nog altijd een oud en nieuw week. Zo zit ons schoolritme nu eenmaal in elkaar. En dat is een heerlijk ritme en de geneugten van het onderwijsvak. Dit betekent dat er ook een schooljaar aan columns van mijn hand aan u voorbij is gegaan. U als voor mij onzichtbare lezer. Heel soms ontvang ik een reactie en daardoor weet ik dat ik gelezen ben geweest. 

En als u regelmatig mijn column leest dan heeft u wellicht een aardig profiel van mij kunnen opmaken. 

Ik sprak mij uit tegen de protesten tegen het AZC, ik sprak over de liefde en dat de rest ruis was. En misschien is met die laatste zin wel de kern te pakken. 

Ik ken u, als redelijk nieuw bestuurder van de gemeente, nog niet zo goed en u kent mij via deze column inmiddels wel wat beter. 

Maar misschien moeten we met elkaar die liefde die misschien door u ook wordt gevoeld, nog wat beter aan elkaar zien te verbinden. Zodat de optelsom zich vermenigvuldigd. Misschien moeten we de meest kwetsbare in onze gemeente nog wel meer te hulp schieten. Voorkomen dat de gemeente juist daarop gaat bezuinigen. Misschien moeten we de stille stem wat luider laten klinken. De stem van de liefde en de ruis wat laten verstommen. 

Ik ben er nog steeds van overtuigd dat de liefde ons verder zal helpen. 

De liefde voor ons zelf en voor elkaar. De tijd nemen voor elkaar, het scherm van ons verwijderen, maar de echte aandacht voor elkaar. 

Verdieping, nieuwsgierigheid, het goede gesprek. 

Laten we dat samen blijven oefenen, in ieder seizoen van het jaar.